Kinderen en volwassenen

Problemen, verantwoordelijkheden, plichten en verwachtingen. Dit zijn slechts een paar voorbeelden van de lasten die volwassenen hebben. Lasten die maken dat ze klem zitten in hun sombere en strakke wereld waarin alles perfect moet gaan. Cees Buddingh verwoordt dat in zijn gedicht zegt men zo:

Je moet, zegt men, een keer volwassen worden.
En bedoelt dan waarschijnlijk: heel serieus (…)

Geen grapjes maken over het soort zaken
waarmee zelfs een magnaat te worstelen heeft.

En in de wereld van kinderen? Daar zijn de dingen meestal anders.

Positiever, mooier en heel zuiver. Kinderen kijken op een andere manier naar de wereld. Ze hebben pure intenties en een rooskleurige kijk op het leven, waarmee ze niet alleen hun eigen wereld, maar ook die van anderen een stuk mooier maken.

Soms creëert dat een angst voor volwassen worden bij mij. Ik vraag me af of ik wel echt die strakke wereld wil betreden waarin mensen zo veel verwachtingen hebben. Alsof de toenemende leeftijd een afnemende zuiverheid met zich mee brengt.

Het is ook daarom zo leuk om af en toe iets kinderlijks te doen. Met zulke daden is het mogelijk om in verzet te gaan tegen de volwassenheid. Niet met grote woorden maar met kleine daden. Zoals Remco Campert schrijft in zijn gedicht Verzet begint niet met grote woorden

Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden (…)

zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen (…)
daarmee begint verzet

Naar een speeltuin gaan, een kleurplaat inkleuren of zelfs naar tekenfilms kijken. Bij het praten met kinderen merk ik dat zij snel enthousiast worden over zaken die eigenlijk niks voorstellen voor een ouder persoon.
Kinderen hebben zo hun eigenschappen waarmee ze hun simpele wereld zo kleurrijk maken.

Een gewoonte maken van zulke kinderlijke eigenschappen zou ieder individu persoonlijk op weg kunnen helpen naar een betere mentale gezondheid. Meer tijd vrijmaken om op stap te gaan, kleuren, voetballen, sneller tevreden zijn en oprecht genieten van hetgeen dat we hebben bijvoorbeeld. Daarom vind ik, dat kinderlijke eigenschappen behouden op welk leeftijd dan ook het leven plezieriger maakt.
Cees Buddingh eindigt zijn gedicht Men zegt zo:

ik zal dus altijd onvolwassen blijven.
En ik moet toegeven: bij elke schimmel,
denk ik nog steeds: Ha ‘t paard van Sinterklaas!

Esma - Hervormd Lyceum West