Sander Aussems
Ik ben Sander, 23 jaar, heb een bachelor Future Planet Studies (FPS) afgerond maar probeer nu mijn weg te vinden in het prachtige culturele landschap van Nederland.
Naarmate je ouder wordt gooit het leven steeds meer uitdagingen op je pad. Het is lastig om je eigen plek te creëren in een strak ingerichte maatschappij. Poëzie heeft mij de handvaten gegeven om ietsje meer te kunnen begrijpen van dit absurdistische bestaan.
Met de poëzie die ik schrijf probeer ik nieuwe werelden te creëren binnen de huidige realiteit. Een combinatie van dystopie en een wereld vol ongerepte natuur. Ik probeer met onconventionele beelden de lezer(es) aan het denken te zetten.
Het liefst schrijf ik achter mijn bureau, in een bundeltje of op mijn desktop. Alhoewel, ik ook kan genieten van een fijne schrijfplek in de natuur of in de stad. Geef me daar een ondergaande zon bij en ik wil weer verliefd worden.
Op al deze plekken gaat er ook gauw weer inspiratie vloeien. De zonsondergang, de mensen met haast en de aftandse fiets die half over de brug hangt. Maar ook, wikiHow pagina’s, pijlgifkikkers, instructies voor het aantrekken van je sok en alles om ons heen dat de dood draagt. Er zijn zoveel inspiratiebronnen om ons heen en afhankelijk van mijn gevoelens absorbeer ik wat om mij heen gebeurt of wat er in mijn hoofd omgaat en ga ik daarmee aan de slag.
Ik doe niet al mijn hele leven lang iets met deze inspiratie. Pas sinds drie jaar geleden ben ik langzaam begonnen met schrijven.
Als je schrijft is het ook belangrijk dat je zelf ook leest en/of luistert. In mijn geval is dat poëzie, poëzie en nog eens poëzie. Dat komt omdat ik het zelf schrijf maar misschien ook wel omdat ik een korte aandacht spanne heb maar daar hebben we het niet over. Echter, luister ik er liever naar. Door bijvoorbeeld naar optredens te gaan of boekpresentaties.
Aan de hand van wat ik luister en lees zijn er zoveel dichters die ik zou willen aanraden. Als ik toch een keuze moet maken zou ik gaan voor Geef geen namen aan koeien die je van plan bent te slachten van Elianne van Elderen en Het is warm in de hivemind van Maxime Garcia Diaz.
