Soldatendichters

Ford Madox Ford 1873 – 1939 was schrijver en publicist. Zijn eigenlijke naam Ford Hermann Hueffer veranderde hij in 1919 in Ford Madox Ford ter ere van zijn grootvader, de schilder Ford Madox Brown. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog was hij betrokken bij de Engelse oorlogspropaganda. Later was hij officier bij de Royal Welsh Fusiliers aan het Westelijk Front. In die periode schreef hij zijn beroemdste werk The Good Soldier (1915).

Ford Madox Ford schreef dit gedicht, met de titel Antwerpen, nadat hij in het Londense Charing Cross Station de haveloze Belgische vluchtelingen heeft gezien.

Fragment, vertaling Jacob Groot

VI

Dit is Charing Cross;
Het is middernacht;
Er is een grote menigte
En geen licht. Een grote menigte, helemaal zwart, die nauwelijks
hoorbaar fluistert.
Absoluut zeker, dat is een dode vrouw – een dode moeder!
Ze heeft een dood gezicht:
Ze is helemaal in het zwart gekleed;
Ze schuifelt naar de kiosk en terug.
Achter de rug van de menigte om;
En weer heen en weer terug,
Ze schommelt en schuifelt.

Dit is Charing Cross;
Het is één uur.
Er is nog steeds een grote menigte, en heel weinig licht;
Reusachtige schachten van schaduw over de zwarte menigte
Die nauwelijks hoorbaar fluistert…
En dan! …Daar heb je nog een dode moeder,
En nog een en nog een en nog een…
En kleine kinderen, allemaal in het zwart,
Met allemaal dode gezichten, wachtend op hun plek in de kring,
Schuifelend tussen de deuren van de wachtkamer
In de troebele neveling.
Dit zijn de vrouwen van Vlaanderen.
Ze wachten op de verlorenen.
Ze wachten op de verlorenen die nooit meer zullen weggaan uit
  het dok;
Ze wachten op de verlorenen die nooit meer zullen thuiskomen
    per trein
Naar de omhelzing van al deze vrouwen met dode gezichten;
Ze wachten op de verlorenen die dood liggen in loopgraaf,
   versperring of gracht,
In het duister van de nacht,

Dit is Charing Cross; het is één uur op de klok;
Er is heel weinig licht.

Er is zo veel pijn.

…..