Terugblik op Leo Vroman-dag
Drie derde klassen vwo bogen hun 'peinskastjes' donderdag 31 oktober over het werk van de inmiddels 98-jarige dichter, tekenaar en bioloog Leo Vroman. Om half negen begon de Leo Vroman-dag meteen met de eeuwige liefde tussen Leo en zijn Tineke.
Documentaire Leo en Tineke Vroman
De leerlingen keken gezamenlijk - en sommigen al voor de derde keer - naar een documentaire uit 2009 over Leo en Tineke Vroman in hun bejaardenflat in het verre Texas, waarbij de Leo en Tineke openhartig vertelden over hun eerste ontmoeting, hoe ze verliefd werden, hun gedachten over de dood en hun naderende afscheid. 'Deze bejaarden zijn geniaal' merkte een leerling op bij het zien van Leo Vroman achter zijn computer, druk bezig visuele poëzie te schrijven. Soms werd er ook gelachen zoals om de opmerking van Tineke dat ze hoopte dat haar man eerder zou sterven dan zij omdat zij beter alleen kon leven waarbij Leo meteen vroeg of ze iets van plan was.
Gedichten schrijven
Drie docenten van School der Poëzie gingen met de leerlingen aan het werk. Gedichten lezen, voordragen, zelf schrijven, posters maken en meteen om 12.30 uur in het Studiecentrum presenteren aan elkaar. De posters werden met wasknijpers aan lijnen gehangen of op tafels neergelegd en dichter en presentator Jos van Hest begon het programma met de Vroman's gedicht 'De Roos en haar blaadjes' :
De roos en haar blaadjes
Een laatste roos bloeide, omdat
zij daartoe nog zes blaadjes had.
Die zaten samen, bol en bloot
en van de koude donkerrood.
De platte bladeren der platanen
hingen reed neer om los te gaan en
gingen los, en zwierden neer.
Ook reeds in zonnig windstil weer.
Nu ook moesten na een poos
twee blaadjes van de late roos.
Zo bloeide zij geluidloos door,
daar had zij nog vier blaadjes voor.
Zo gestorven als maar kon
stond hoog, diep gras nog in de zon.
Toen knakte het en raakte langzaam
de aarde aan als met een wang.
De roos raakte tegelijkertijd
twee blaadjes, een, twee blaadjes kwijt.
Ze lagen plotseling gezond
maar dood beneden op de grond.
De dagen werden kort, vergeeld.
Slechts in de huizen werd gespeeld.
De roos, nu bijna menselijk oud,
bloeide nog, maar innig koud.
Twee vlerkjes rood en een buikje groen
daar kon zij het blijkbaar ook mee doen.
De sneeuw viel. In de verte snel;
vlakbij zweefde hij evenwel.
De roos ook sneeuwde levensgroot
met haar twee blaadjes. Een. Twee. Rood.
Ach, dacht zij, nu heb ik dus niets.
Toen bloeide zij maar zonder iets.
Moraal:
Wie het bloeien heeft verleerd
doet zeer waarschijnlijk iets verkeerd!
Presentatie
Daarna presenteerden 30 leerlingen (10 uit iedere klas) hun gedichten die werden beoordeeld door een jury bestaande uit de poëziedocenten Dasja Koot en Ilonka Verdurmen. Uit iedere klas werd een winnaar gekozen die een mooie film-, boeken of bol.com-bon in ontvangst mocht nemen.Er was ook een poëzie-kussensloop voor het beste beeldende werk.
Jury
De jury prees de leerlingen die zo hard hadden gewerkt om in korte tijd allemaal zelf een gedicht te schrijven en een poster te maken.
Er waren prachtige regels als 'Liefde is als de staart van een hagedis' of 'De tijd is net een stroom' in een mooi gedicht waarin het leven werd vergeleken met een rivier, of de vergelijkingen als ' een verdwaalde vis onder de sterren' of' de grijze zee, als het oog van de dood'. De jury lette vooral op de vorm van het gedicht, de klank van de regels, het gebruik van herhaling, suggestief en beeldrijk taalgebruik. Het was een feestelijke dag die de inspirator, Leo Vroman, vast veel plezier zou hebben verschaft.
Winnende gedichten
Dit zijn de drie winnende gedichten:
Vaak kan het
Het kan niet altijd
Dat is vervelend
Waarom werkt het niet altijd?
Wat als het altijd werkt?
Wat als het zichzelf versterkt?
Is het dan nog?
Of gaat het dan?
Thomas Sandbergen, 3A+
Ballade van mijzelf
alsof iedereen mij kent
Vaak zie ik mijn eigen naam
of mijn eigen woorden
die laten zien wie ik ben
Ballade van mijzelf
alsof de wind stukjes van mij meeneemt,
dan voor jou neerlegt
zodat jij weet wie ik ben
Is dat de bedoeling?
Ballade van mijzelf
Ik heb er niet voor gekozen
Het achtervolgt mij elke dag
Toch vind ik het fijn
dat er iemand aan mij denkt
Mandy Hendriks, 3Aa
Het Eentje-Feestje
De kamer is versierd met slingers
Er is een grote taart. Tv staat aan
De suiker en de jam staan op tafel
Alles is perfect
Het begint al laat te worden
Het regent pijpenstelen
Maar dat gaat het niet verpesten.
Want alles is perfect
Er is nog geen mens gekomen
Maar dat gaat het niet verpesten
We zullen dansen bij het kleine lichtje
En alles is perfect
Guido Priem, 3Ab
