SPACE DRAWINGS- De bewegingsvrijheid van de tekening

Jongeren van verschillende scholen uit Amersfoort bezochten de  tentoonstelling Space Drawings in KAdE (Kunsthal in Amersfoort) in het kader van het project Kunstgedichten. Ze kregen een rondleiding door de tentoonstelling waarna ze bij een zelf gekozen werk een gedicht schreven. Dit project is een samenwerking tussen Kunsthal KAdE, School der Poëzie en Scholen in de Kunst. Lees hier het verslag van onze docent Ilonka Verdurmen.

Een kunstwerk als een spinnenweb van roze draden die kronkelen over de vloer en de muur. Beeldend kunstenaar Ronald de Ceuster inspireerde jongeren uit Amersfoort tot heel verschillende interpretaties. Sijko-Jan van GSG Guido de Brès zag er een ‘netwerk van lijnen uit de spuitbus’ in, ‘Een keer bewogen, daarna voor altijd stil.’.
Heleen, van ’t Atrium, stelde zich een roze spin voor, die langzaam naar boven loopt en ‘z’n web langer en langer’ maakt.

Roy, van het Corderius College, ziet de frustratie van het web, alsof ‘een boze wolf er doorheen is gerend’, ‘alsof een suikerspinmachine is ontploft’. Marit, ook van ’t Atrium, beschreef het kunstwerk vanuit de vloer:

Haar gedicht eindigde als tweede. Jantine Kremer, gastconservator van de tentoonstelling Space Drawings in Kunsthal Kade en Ilonka Verdurmen van School der Poëzie beoordeelden samen de gedichten.
150 Jongeren deden mee aan het project waarbij Scholen in de Kunst uit Amersfoort, Kunsthal Kade en School der Poëzie samen werkten. Op maandagen, als de Kunsthal voor het gewone publiek gesloten is, kregen de jongeren een rondleiding door de tentoonstelling. 11 Kunstenaars toonden ruimtelijke installaties die op verschillende manieren verband houden met tekeningen. Ze gebruiken hout, ijzerdraad, boomtakken en andere materialen om van het platte vlak de ruimte te betreden. Aan de hand van schrijfopdrachten van poëziedocent Mieke Vermeulen gingen de scholieren uit de tweede en derde klassen van de mavo en het vmbo niet rijmende gedichten schrijven met het beeldende werk als bron van inspiratie.
 

Het paard
Een zwarte ruiter op een paard met metershoge poten van Katharina Galland inspireerde Arnout van het Cordelius College tot een gedicht dat in zijn vorm het beeld weerspiegelt:

Het paard

Hij is de baas
Op grote stelten
Is mooie kunst
De stokken
De stokken
De stokken
De stokken
Ik dacht zelf aan kermis
Waarom staat het paard op stelten?
Hij is toch al groot genoeg
Why tell me why
De ruiter mag een hoge hoed

Een zwarte ruiter op een paard met metershoge poten van Katharina Galland

Voor Kelsey (’t Atrium) is het een sprookje:

Het sprookje

Daar is hij dan eindelijk, de prins op het witte paard
Hij is helemaal in het zwart, net als het paard
Hij, met een roos in zijn mond en een ring in zijn hand
Hij, die voor mij zo ver heeft gereisd
Die glans in zijn ogen, die warme gloed
Dit is juist, dit voelt goed
Want hij is de ware die ik eindelijk
heb ontmoet

Terwijl de zwarte ruiter op zijn paard bij Yvar (’t Atrium) hele andere associaties opriep:

De zwarte ruiter

Zwart, groot, edel
Bereden, met aanzien
De schaduw bedekt het land
Het rent door het wit
Niemand weet precies wat het is

Niet alle kunstwerken werden door de jongeren uitgekozen. Het moeilijkst had het werk van Sui Jianguo en Liang Shuo het. In de Foyer hing ook een foto van ander werk van Sui Jianguo. Hij werkt in Amersfoort aan een werk voor de nieuwbouwwijk De Bron, waar hij een zandkiezel uitvergroot tot een enorme berg. Op een foto zie je een piepklein kiezelsteensteentje dat hij in zijn hand houdt en dat de basis biedt voor een reusachtige, stenen sculptuur. Maar voor Space Drawings creëerde hij, samen met Liang Shuo, een ‘inloopkast’. Een wand vol spullen met ‘ski’s in een la’ en ‘oude voorwerpen, netjes naast elkaar’. Op de achterkant staan de woorden ‘Yes we can’. Het is ‘een soort van lange muur’ met ‘printers en kookplaat’.

Anne Masselink van Kunsthal Kade is blij dat de leerlingen vrij waren om te kiezen. “Het is meteen duidelijk welke kunstwerken hen niet aanspraken.”
Uit de 150 gedichten werden 15 gedichten geselecteerd en deze jonge dichters werden met hun ouders, klasgenoten en docenten uitgenodigd om hun werk in de tentoonstelling te presenteren.
Staande bij ‘hun’ kunstwerk lazen de jongeren hun gedicht voor en het publiek luisterde met grote belangstelling. Al luisterend keken de bezoekers door de ogen van de dichter en ontdekten de installaties op verschillende manieren.

De winnares
Winnares werd Roos van het Guido de Brès met een gedicht over de installatie van Marisa Rappard.

Roos van  de Guido de Brès

In haar gedicht kwam het thema van de tentoonstelling het meest tot uiting en zij verwoordde heel poëtisch wat verbeeldingskracht vermag:

Lijnen in mijn hoofd?
Schetsen een wereld van verlangen?
Verbinding van verhalen
Een kaart van avontuur?
Neem me mee op reis?
En ?
Toon me?
Jouw mysteries?
Sleur me mee?
Jouw ruimte in?
En we verdwijnen
In vergetelheid?
Voor heel even?
Of altijd misschien

Roos - bij het werk van Marisa Rappard