Soldatendichters in Antwerpen

Mijn dag

 mannen die spelen met wapensstraks ga ik buiten spelen met mijn vrienden het is stilmannen die slapenwaar zijn mijn vrienden? mijn moeder huiltmijn broertje slaaptik heb hongerer is niets te eten gaan we slapenkan ik wel slapenzal ik de volgende dag wel zien. Yunus Colak                          Hel op aarde                   ik leef niet in de tijd            van het doordringend yperiet        dat woedde in de nauwe loopgraven              dappere soldaten sneuvelen                  hoe erg       om te zien                              om mee te maken            levens gaan verloren                      waaarvooor?                macht en gebieden                           onzin                        allemaal                            onzin       blindelings meegesleept worden in                        OORLOG               geen besef van tjd             één twee één twee                 marcheren                                          prikkeldraad                    kanonnen                   moeders vaders                          geliefden             ‘ik hou van je                              kom teruuuug’              leegten in harten huizen                              granaat                         donker en pijn  Elife Duman   Gebroken woorden Ik zie mijn moederze heeft een dood gezichtIk glimlachZe blijft dood             Papa beloofde me iets            Hij gaf me zijn woord, zijn taal, zijn letters.            Sprakeloze letters, monddood. Mijn broer is wegsamen met de woorden van mijn vader        Ik verwijderde de ogen van mijn teddybeer       Ik wou niet dat hij zag wat ik zag       Hij kijkt me aan, sprakeloos Dalia Daali   Soldaat in de loopraven Het is een duistere nacht, de wereld slaaptMaar ik hou de wacht, ik geeuw, ik kreunHoe moet het verder, wie gaat het zeggen?Teveel tijd om te denken, aan foute gebeurtenissen. ModderBloedGas Wanneer houdt het op? Voor Kerstmis nog thuis.Twee jaren later, nog steeds in de hel.De druk is te zwaar, fysiek, ook mentaalLaatste kogel in het magazijn, laatste kans hier vandaan KogelSchot Dood.

Elias Hemelaer   De laatste gedachten Kinderen, mijn kinderenVrouwen,… mijn vrouwDit zijn de enige gedachten die me in stand houden.Geen vrede, geen zon… de gouden tijd is toch voorbij. Haar glimlach, ze had mooie witte tanden, roze lippenen een moedervlek net op haar linkermondhoek.Zij…de liefde van mijn levenNu dat ik erover denk, ze was een vrouwdie ik nog niet had ontdekt, ik heb nog zoveel te doenDe taak van handtekenen, de facturen betalen.. Het spijt mij mijn liefsten…Een laatste adem door zijn keel, hij wist het…Hij wist dat het voorbij was.  Gyülchirai Mehmed   Het andere beeld Onder de grijze hemel op een oorlogsdagwat doen de vrouwen, wachten?Nee ze gaan zelf werken en veel werkenwaarom? Om voor zichzelf en hun kinderente zorgen. waar? thuis, in winkels,in boerderijen… alle soorten werkom maar brood te hebben om te leven. ‘s avonds aan tafel is een mysterielachen, roepen, huilen, zwijgen, pratenallerlei gevoelens komen aan bod bidden, hopen of wachtenvoor de overwinning om dat WIT LICHT terug te zien Mariam Laazabi El Khiyali   De trein De overvolle trein met vrouwen en kinderen onderweg naar Amsterdam.kinderen huilen, kunnen niet slapen van de koude.Heel mijn leven lang gewerkt voor               een goede toekomst.Was het dan allemaal voor niks?Is dit wat ze hebben verdiend?Zoveel gevoelens, zoveel tranen bij elkaar.Ik hoor een gil.Weeral iemand verder.Zo mag het niet meer verder…Te veel pijn op één plaats. Yana Yelchaninava  Alleen onze schaduw weet het Man en vrouw houden van elkaarze hebben een mooie relatielanden hebben relaties met andere landenze lijken zo goed overeen te komendat men vergeet wat er achter de schermen gaande kan zijn Buitenstaanders zien een perfecte relatiemaar weten niet wat er aan de hand isAlleen zij die erin zitten, weten de waarheidOorlog en relatiesrelaties en oorlogzoek naar de schaduwenom pijn te vermijden Felix Belmans   Ons vaderland Reusachtige getallen van gevallen soldaten, beloften, granatenBegraven bovenop hoopVan ons, wij, gevallenGevallen voor een leugen genaamd vaderlandWaar zonen rotten zonder erfenisOnze vragen, hun oorlogBeiden zinloos, uitzichtloos, onbeslotenWazig zicht, gevecht zonder spijtZielen vertrappeld bij de aanvalVan ons, wij, gevallenLaarzen rennend naar de doodOnze harten kloppen met tegenzinLaat uw zonen gaan. Sara Luboya         Wie zijn wij?  De sterke vrouwenwerkend in de razende oorlog De sterke vrouwenwerkend in een wereld vol angst De sterke vrouwenmoeten zich sterk houden in een wereldvol verdriet. De sterke vrouwenzorgend voor onze kinderenin een wereld vol angstvol verdriet  De sterke vrouwenDat doen ze, dat zijn ze Sterke vrouwen dat zijn wij! Charlotte Vanherck    Gedicht Een lange donkere nacht vaart over het huisde tikkende klokde koffer die al klaarstaatde glimmende schijn van zijn medaille, van zijn kostuumde hoop die verdwenen is en het gezuchtde man van mijn dromen naast mijdie morgen in het duister zal verdwijnende onverdraagbare pijn, de stille pijn…niet aleen ik, maar ook hij. Nivina Adib-Takla   *Mama papa zusje, vaarweltranen komen maar nietverbijsterde tenen in de ruwe modderkoud vuurwapen tegen mijn hoofd emoties gedachtes woorden, vaarwelik wil niet doodblijven wandelen naar daar…waar ben ik?traantje rolt af van de wangengeduwd tegen de gebroken muurvoor het eerst een lachop mijn gezicht doe je ogen dicht jongenzusje papa mama vaarwel. Maksim Stojanac            Verschrompeld Je besmeurt je handen met bloed van anderen.Op het moment dat je het beseft walg je ervan,maar je leert niet van je fouten,want je smacht steeds naar macht.Macht is als drugs.Je wil steeds meer en je denkt er niet meer helder bij naEgoïsme heeft een gat in jouw hart gevretenAlleen jouw belangen tellen en iedereen die anders denktWordt toegevoegd aan je collectie,Zwart, verschrompeld bloed aan je handen.Hoe hard je ook wrijft, je krijgt het er niet meer af. Viktoryia Tarchanka   Het geweer Het geweer is de oorzaakvan de lege stad en het bloedMaar we willen rust en vredeZo als het wasPaar jaar geledenKruit ligt op straatDe dood komt ons halenWe willen niet wegWe blijven maar staren Naar de toekomstHOOPDat is alles wat we hebben.  Mateusz Adamciak   Onverwacht Ze lachen, feesten en drinken niet wetende dat ze morgen moeten vechten.Volgende dag, helm aan, uniform aan en hopen dat ze niet doodgaan.Met trillende geweren stappen over lege straten, hopendat ze naar huis kunnen, feesten kunnen ze vergeten.Dagen zijn verstrekende oorlog is voorbij.Ze gaan naar huis, hoop is weg, ze denken terug aan hun vrouw en kinderenlachend gaan ze terug.Ze komen lachend aan, verwachten een spektakel maar nee…ze zagen dode vrouwen en kinderenhet is een bloedbadde gedachten gaan niet weg, trauma1000 slachtoffers alle soldaten die het niet meer aankunnenhoop is weg, ze zijn er niet meer.  Wassim Bouchiba