School der Poëzie Community - Ivar van der Velde en Maud Vanhauwaert

School der Poëzie Community-lid Ivar van der Velde wordt gecoacht door voormalig stadsdichter van Antwerpen en actrice Maud Vanhauwaert. Ivar ontwikkelt zijn eigen werk, gedichten en verhalen, met hulp van Maud. Wij interviewden hen beiden en Ivar deelt één van zijn recente gedichten. Lees snel verder en ontdek hun leestips, de zinnen die het brein doen kraken en de woorden die zij mooi vinden!

Ivar van der Velde

Leestip waar de lezer blij van kan worden
Nachtboot van Maria Barnas was de eerste bundel die ik in de boekhandel kocht op een late middag en het lukte me pas diep in de nacht om me uit de prachtige gedichten te bevrijden, de zinnen beklemmen je en vragen steeds opnieuw voor een herlezing. Dit was mijn ontdekking van poëzie en nog steeds geeft het mij veel inspiratie.

Een zin die je brein deed kraken
´In de darmen van de stad wordt gerommeld met de tijd’
Het is de eerste regel van het gedicht ´Dwarsdoorsnede´ uit de bundel Reistijd IJstijd Bedtijd van Marjolein van Heemstra. Veel zinnen in haar werk doen mijn gedachten kraken en dit gedicht staat er vol mee, vooral doordat ze heel mooi weergeeft hoe in een stad middeleeuwse gebouwen overlopen in honderden meters hoge moderne kantoorpanden.

Een mooi woord
Steelpannenhemel. Dit woord las ik in een gedicht over een jongen die 's avonds stiekem op zoek ging naar snoep in de keuken waar het pikkedonker was. Zelf vind ik het zo mooi omdat het een verband legt tussen de pannen, wat je tijdens het koken gebruikt, en de sterrenhemel, die het avontuur zo spannend maakt. Naar mijn mening zijn zelfbedachte woorden sowieso prachtig in gedichten als ze je op een andere manier ernaar laten kijken. 

Maud Vanhauwaert

Leestip waar de lezer blij van kan worden
Stijloefeningen van Raymond Queneau, een bijzonder geestig boekje, onmisbaar in de boekenkast van elke schrijver.

Een zin die je brein deed kraken
'Ons hoofd is rond zodat ons denken van richting kan veranderen', van Rainer Maria Rilke.

Een mooi woord
Tjolen - een Vlaams woord voor zwerven, ronddolen. In mijn poëzie ben ik een ware tjoolder!
Uit het Woordenboek der Nederlandsche Taal: Voortgaan zonder dat men weet waar men terecht zal komen; soms met de bepaalde bijgedachte aan een trekken van plaats tot plaats, en dan zoveel als: zwerven. Alleen in Vlaanderen in gebruik.