Poëzie in bedrijf. PEC Zwolle en De Spiegel

Stefan schrijft:

Het theater

Een leeg strand, zand en water
Ik wil zwemmen
Het strand is wit en de zee is blauw
Ik zie de beweging van de golven
Ik hoor het geluid van de zee
Het geluid van de zee door de speakers
Overal geroezemoes van het publiek
Achter de schermen werk ik met de knoppen
Mijn gereedschap ligt netjes in de gereedschapskist.

Imke zou als visagiste willen werken in het theater en weet het als volgt te verwoorden:

Spiegels reflecteren haar gezicht in het licht
Ik maak haar tot haar karakter
Haar groene ogen springen eruit

Frank heeft voor PEC Zwolle een ode aan de lift geschreven:

De lift

Je hangt in het stadion
Je bent zilver
De deuren piepen
Je schuift elke dag op- en – neer
Je bent sneller dan de wind
Je gaat van 0 naar 4
Je hebt geen enkele zitplaats
Je wordt elke dag schoongemaakt
Het stadion kan niet zonder jou

En David schrijft over het verlangen naar roem en erkenning:
Mijn buik draait om van de zenuwen
Ik ga voor de volle 100% voor de winst
Ik smacht om de beker in mijn handen te houden