Online debuut van de PoëzieRevue

Dinsdag 16 maart was het online debuut van de PoëzieRevue! Normaal gesproken in een theaterzaal vol dichtende jongeren, nu live vanuit de theaterzaal van de OBA in Amsterdam, via zoom de huiskamer in.

Het was een spetterende middag met gedichten die de jongeren van het Cals College in Nieuwegein schreven tijdens de lessen van School der Poëzie.
Zij droegen voor op video, terwijl VJ de Glitterende Eenhoorn er live illustraties bij maakte. De wervelende presentatie was in handen van André Accord, de breakdancers van Turn it Loose showden hun moves en kregen de kijkers achter hun computer aan het dansen en illusionist Celsius betoverde met zijn magie. Dichter en beeldend kunstenaar Ted van Lieshout droeg voor uit eigen werk en zat samen met Mick Witteveen in de jury. Een flinke klus, om de mooiste gedichten te kiezen!

Na een intens overleg heeft de jury de volgende dichters van de twee online PoëzieRevues met het Cals College tot winnaars uitgeroepen.

Osman met het gedicht Normaal, volgens de jury heftig, maar prachtig en betekenisvol.

Meike met het gedicht Het blauw van verdriet. "Er zijn veel gedichten over liefdesverdriet, maar hiervan waren we heel erg onder de indruk!", aldus de jury.

Ashley met Everything can be happiness. Een fris en opgewekt gedicht, de zin "De auto’s wachten totdat hun eigenaars ze de wereld laten zien." was een geweldige vondst!

Younes met Achtbaan. Het gedicht las ook werkelijk als een achtbaan, met de bijzondere zin "Tegenslagen zullen altijd terugkomen als een trouwe hond."

Lucie met Je lijkt op hem. Een ontzettend leuk en naturel gedicht, dat ook relativeert.

Jade met Ik erger me aan discriminatie, een prachtig gedicht over je ergeren aan discriminatie, "Vertrouwen was als regen in een grote plas / Dat is geen asielzoeker / Dat is een mens".

Ian met Dromen dag. Ted van Lieshout vond dat het gedicht met een enorme presence werd voorgedragen.

Elyssa met Gesprek, volgens de jury een heel treffend geschreven gedicht.

Weronika met Met jou, een gedicht dat uitblinkt door eenvoud, een eenvoud die overrompelend is.

Fedde met Hij is er nog, een gedicht dat bij de juryleden rillingen over de rug veroorzaakten en waarbij de tranen van ontroering in de ogen sprongen.

Emmaly met Dood door duizend steken. Een mooi en persoonlijk gedicht over hoe woorden kunnen kwetsen.

Suzanne met Gedachten. Heel ritmisch voorgedragen, met de prachtige zin "Het zijn gedachten / die mij kwellen."

Thijmen met Ik ben altijd thuis, een gedicht met een persoonlijke boodschap, waarvan Ted van Lieshout vond "hoe persoonlijker je het maakt, hoe beter het gevoel dat je wilt overbrengen voor de lezer te begrijpen is."

Gefeliciteerd en de glimmende prijsbekers zijn naar jullie onderweg!