Kunstkastjes in het Stedelijk Museum
School der Poëzie ging met ruim 120 leerlingen uit de brugklassen van Het Sweelinck College naar het Stedelijk Musuem. Begeleid door een museummedewerker en een poëziedocent bekeken de jongeren kunstwerken uit de periode 1850 - 1960.
Daar kozen ze een schilderij uit, waarover ze ter plekke een gedicht hebben gemaakt. Dit gedicht wordt gepresenteerd in een houten kastje dat de leerlingen zelf getimmerd en vorm gegeven hebben. Dit is hun eigen ‘Kunstkast’ geworden.
De gedichten en kunstkastjes werden gepresenteerd aan ouders, verzorgers en belangstellenden op vrijdag 22 maart in het Stedelijk Museum. Lees hier het verslag van onze docent Ilonka Verdurmen.
VERS GEDICHT OP VRIJDAG
Joëll Wighman van klas 1B van het Sweelinck College had ‘De Waterbuffel’ van Jackson Pollock uitgekozen. Een langwerpig schilderij met heel veel kleuren en vormen. Het gedicht dat zij erover had geschreven was zoek geraakt en daarom maakte zij ter plekke een nieuw gedicht:
DRUK
Muziek
Drukke muziek
Vrolijke kleuren
De lucht is geel en blauw
Een waterval
Mensen, ze lopen maar rond
Een oranje glijbaan
die valt stuk
Ze had dit kunstwerk gekozen en zelf weer een nieuw kunstwerk gemaakt, geïnspireerd door Jackson Pollock. Ze beschilderde een houten kistje met warme aardetinten en dansende zwarte muzieknoten. In het abstracte schilderij van Pollock ontdekte ze eigenlijk nu pas waar de waterbuffel zou kunnen zijn. Voor haar was het vooral een druk schilderij, met veel beweging, dat haar aan muziek deed denken.
Joëll was ingedeeld in een van de groepjes van 12 leerlingen die met hun kunstkastjes onder de arm van kunstwerk naar kunstwerk trokken. Ruim 130 gedichten werden voorgedragen en medescholieren en meesters en juffen vulden streng beoordelingsformulieren in. Ouders, opa’s en oma’s ondersteunden de jonge dichtende creatievelingen. De suppoosten moesten nog een beetje wennen aan al die scholieren die met hun houten kastjes door het Museum renden.
De glimlach van Mona Lisa
Twee leerlingen die de rondleidingen gemist hadden, mochten zelf een kunstwerk uitzoeken op google. Dat werd de Mona Lisa van Leonardo da Vinci, want ‘die is heel bekend’. De glimlach van Mona Lisa kwam terecht op een grote roze vis en één van de tekeningen van Da Vinci, een menselijke gestalte met uitgestrekte armen, werd treffend nageschilderd in felgeel en gecombineerd met een blikje red bull want ook daarop is deze pose te vinden.
Inspiratiebron: kunstenaar Naum Gabo
De Russische constructivistische kunstenaar Naum Gabo maakt transparante ruimtelijke sculpturen. In het Stedelijk is een werk van hem te zien dat er uit ziet alsof het een weefsel van witte draad is. Jarco Bezem uit klas 1A won een prijs met zijn gedicht over dit werk van Naum Gabo:
De lijn
Stilte
Ik zie alleen witte lijnen
En ik zie ze de diepte in gaan
Ik zie er alles in maar toch weer niet
Wat zou het zijn?
Die ene lijn
Worden er meer
En vormen
Blokken op elkaar
Zijn klasgenote Shayenne Nijhove liet zich inspireren door Theo van Doesburg. Ook zij behoorde tot de winnaars. In het schilderij van Van Doesburg zie je op elkaar gestapelde blokken. In haar gedicht heeft ze het schilderij beschreven maar tegelijkertijd op een speelse manier geassocieerd op de vorm en ze eindigt met een vrolijk geluid. In haar kunstkastje schilderde ze blokken en ook haar gedicht is vormgegeven als een blok.
Blokken op elkaar
Blokken op elkaar allemaal vierkantjes met
verschillende kleuren wit, blauw met een
groot rood vierkant in het midden. Als ik er
naar kijk dan denk ik aan vreugde. Als ik het
vierkant zie dan zie ik een buik, een buik erin.
Als ik kijk dan denk ik aan een triangel
tringeling!
De houthakker’ van Kasimir Malevic
Een bijzondere presentatie had Santa Roest (1B). Zij had ‘De houthakker’ van Kasimir Malevic gekozen en toen ze haar gedicht voordroeg, bracht ze het schilderij tot leven. Door haar ontdekten sommige toeschouwers voor het eerst de krachtige vingers aan de handen van de houthakker en hoe hij gevangen lijkt te zijn in zijn hout. Ze kreeg een prijs voor haar kunstkastje.
De houthakker
De man hakt buiten heel veel hout
Hij heeft een hakbijl in zijn hand
Krak...krak...Rood Geel Groen Grijs en
Roze
Geen grond geen horizon alleen maar hout
en nog eens hout
Een hakbijl zo heel puntig, heel groot en
scherp
Waarom hakt hij zoveel hout
Waarom ziet hij geen zon maar alleen maar
hout
Is er dan geen zon?
De man hakt zijn vingers af, maar ze groeien
weer aan
Prijsuitreiking
De prijzen werden uitgereikt in één van de nieuwe studio’s van het Museum.
Voorzien van koek en limonade moesten de leerlingen telkens lang wachten tot alle punten op de formulieren waren geteld. Er waren 12 winnaars met hun gedicht en 6 winnaars met het beschilderde houten kastje.
Ilonka Verdurmen
