Juryrapport Kasteeljuweel 2011

Voorafgaand aan deze avond had het publiek al een voorkeursstem kunnen uitbrengen op de gedichten die op de Facebookpagina van het Muiderslot waren geplaatst. Hier kwam het gedicht van  Lashawn Jordan als winnaar uit de bus. De 2e prijs via Facebook was voor Ravi Blitz (Montessori Lyceum Amsterdam) en de 3e prijs voor Isis Akkermans (Vechtstede College Weesp).

Tijdens de voordracht werden de gedichten geprojecteerd op een groot scherm zodat het publiek, bestaande uit trotse ouders, docenten en andere belangstellenden, van beeld en woord kon meegenieten. De jury bestond uit de dichters Jos van Hest en Mustafa Stitou en Yvonne Molenaar, hoofd collectie en presentatie van het Muiderslot. Beide dichters droegen ook voor uit eigen werk. De avond werd gepresenteerd door Imre Besanger, medewerker podiumontwikkeling bij het Muiderslot

Lees hieronder het rapport van de jury.

Juryrapport Kasteeljuweel 2011

In de jury van Kasteeljuweel 2011 zaten Yvonne Molenaar (hoofd collectie en presentatie Muiderslot), Mustafa Stitou (dichter en docent School der Poëzie) en voorzitter Jos van Hest (dichter en docent School der Poëzie).
De jury kwam eensluidend tot het volgende oordeel:

De derde prijs

gaat naar Ephi Veder, leerling van het Montessori Lyceum in Amsterdam, voor zijn titelloos gedicht Het licht flikkert op het gras.

Het licht flikkert op het gras
De schaduwen overmeesteren de pijn
Stiller dan dit wordt het niet meer
Dit is een keerpunt
Het kan alleen maar lichter worden
Totdat de toekomst ons ooit weer raakt

De derde-prijs-winnaar schreef een kort gedicht waarin ieder woord telt. Het geeft heel trefzeker, in termen van licht en donker, een beeld van een emotioneel dieptepunt. In de eerste twee regels wordt gevochten; in de volgende twee regels heerst de peilloze stilte na de strijd, de laatste twee regels geven een blik op de toekomst. Een sterk gedicht, nergens huilerig, met een prachtige eindregel. Het woord ‘ons’ is verrassend: het geeft met terugwerkende kracht de voorafgaande regels een relationele betekenis. De omkering is ook heel bijzonder: niet ‘wij’ raken de toekomst, maar de toekomst raakt ‘ons’.

De tweede prijs

van Kasteeljuweel 2011 komt toe aan Isa Jonker, leerling van het Casparus College in Weesp voor haar gedicht Last.

Last

Ik draag de mensen op mijn rug
met tranen van verdriet zal ik ze dragen
Als het water goud kleurt
dan draag ik ze
Als een mens zo gelukkig is
zal ik ze dragen
Als er nog een lange reis te gaan is
dan zal ik ze dragen

Het gedicht van Isa Jonker trof de jury omdat het een helder, transparant gedicht is en tegelijkertijd ook mysterieus. In het gedicht is iemand aan het woord die een last wil dragen, niet alleen in negatieve tijden, maar ook als het water goud kleurt en de mens gelukkig is. Daar kun je je als lezer van alles bij af vragen. Waarom zou iemand, in slechte en goede tijden, de last van anderen op zijn/haar rug willen nemen? En is het wel een last wanneer het goed gaat met de ander? Een intrigerend gedicht waarin een belofte voor het leven wordt gedaan. Het enige minpuntje vond de jury de clichématige formulering ‘tranen van verdriet’, maar de volgende regels van het gedicht zijn zo goed dat je dat bijna vergeet.

De eerste prijs

van Kasteeljuweel 2011 is gewonnen door Ravi Blitz, leerling van het Montessori Lyceum in Amsterdam, voor zijn gedicht Ondankbaar? De prijswinnaar blonk ook uit door een heldere, overtuigende voordracht, waarbij ieder woord bij het publiek terecht kwam.

Ondankbaar?

Ik word geplukt, gepakt en geraapt
Ik word vervoerd en geserveerd
Als ze me eten
trekken ze een zuur, ondankbaar gezicht

Ik word gezien als goud
Ik word verhandeld en verkocht

Maar het liefst hang ik aan mijn boom
boven mijn bordje
dat ik niet lezen kan

De ‘ik’ in dit gedicht is geen mens, maar een vrucht; dat levert meteen een mooie, ongebruikelijke beginregel op. Die identificatie met een vrucht wordt het hele gedicht goed volgehouden: de dichter blijkt een zuurpruim te zijn, maar wel een humoristische zuurpruim. Hij weet wat er met hem zal gebeuren: mensen zullen hem opeten en een zuur gezicht trekken. En dat terwijl hij gezien wordt als goud!
Misschien geldt dat wel voor meer dichters en gedichten: veel mensen hebben een gouden idee over poëzie, maar als ze al eens gedicht lezen, trekken ze een vies gezicht. Het eind van het gedicht van Ravi Blitz is grappig, ach laat die sinaasappel die zijn naambordje niet kan lezen (maar blijkbaar wel kan schrijven!) toch lekker aan zijn boom hangen.

Yvonne Molenaar
Mustafa Stitou
Jos van Hest