Hugo de Groot College dicht op Wereldpoëziedag

Op dinsdag 21 maart 2017, de internationale Dag van de Poëzie, gingen ruim 150 Rotterdamse scholieren aan de slag met poëzie. Gedichten lezen en illustreren, gedichten voordragen en onder leiding van docenten van School der Poëzie zelf schrijven.

's Middags was er in de aula een presentatie. Uit elke klas waren 5 gedichten gekozen. Drie docenten Nederlands, de dames Willemsen, Knipscheer en Ton, vormden de jury.

Er waren gedichten over Rotterdam, “De stad die is opgebouwd met ons hart/ met opgestroopte mouwen” en “de havenstad met zijn Marokkanen, Turken, Surinamers en Antillianen, een stad waar de geboorte van Nederland begon”, gedichten over vastberaden toekomstplannen: “ Mijn droom nog ver, maar toch dichtbij. Ik maak van mijn dromen mijn doelen / doelen die ik ga bereiken. Ik stel de eisen/ En ik ben de baas”. Er werd hard gewerkt aan beeldend schrijven en dat lukte soms wondermooi:

Over een strandhuis
Waarin ik met de buren praat
De eik groet en een knuffel geef
Op de veranda staande, uitkijkend over het strand
via de trap, langs de grote kei, naar het hete strand
Spelend in de zon, mijn voeten op het brandende zand

In de aula wist André Accord het publiek op te zwepen en mee te laten zingen.

Zangeres en actrice Joy Wielkens trad op met gitarist Vlado Spisiak.
Wie van jullie heeft ouders die niet in Nederland geboren zijn? - vroeg Joy.
En tientallen scholieren staken hun handen op.

Daarna zong zij haar zelfgeschreven nummer ‘La Negra’ waarin ze vertelt hoe het is om voor het eerst te zijn in het land van je voorouders, tussen mensen met dezelfde kleur huid als jij zelf.

Tussen de optredens van de jongeren door zong zij ook nog gedichten van Willem Wilmink en Ilja Leonard Pfeijffer. Joy vertelde over de Februaristaking en zong het gedicht ‘Ben Ali Libi’ van Wilmink over een Joodse goochelaar die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd afgevoerd naar de kampen:

In ’t concentratiekamp heeft hij misschien
Zijn aardigste trucs nog weleens laten zien
Met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,

Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar

voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

En van Ilja Leonard Pfeijffer zong zij een gedicht over een vluchteling:

Ik ging mee
op een oranje sloep waarvoor ik moest betalen.
We hadden niet genoeg om het te kunnen halen
en waren met te veel. De brakke motor zweeg
op volle zee en onze jerrycan was leeg.

De jury reikte drie eervolle vermeldingen uit in de vorm van feestelijk verpakte plakken chocola en overhandigde de drie prijswinnaars een boekenbon.

De winnaars zijn:

Een wereld zonder stemmen
Niemand die je lastig valt
Misschien een strijd in de drukte
of de stemmen van mijn gedachte?
Ik weet het niet ...

Moeilijk om de stemmen stil te houden
Opgeven? Niets voor mij
Alleen zijn op een onbewoonde plek
Ik weet het niet...

Fatmanur Erciyas, 3MC
1e Prijs

Ergens, ergens in het verleden
Toen alles zo zacht en hoopvol was
Met alles binnen bereik

Toen iedereen zo glanzend als was was
en ik nog niet was geboren
Zonder gevaarlijke obstakels,
zonder al dat gevaar

Mensen die mensen vermenselijken
Waar is de wereld naar toe?

Maar nu is mijn tijd voorbij
Ik vlieg naar boven, heel hoog

Mounir Oua-Ali, 3HA
2e Prijs

Liefde is

een steek in mijn hart
Stoom uit mijn oren
Watervallen uit mijn ogen
De zon achter de wolken
Licht aan het einde van de tunnel
Een bos in de nacht
Een dierentuin in mijn maag
Een paradijs in de hel

Basia Kowieska, 3HB
3e Prijs