Communitybijeenkomst tijdens Read my World
Elf jonge dichters uit de School der Poëzie-Community maakten kennis met dichter Tatiana Nascimento (Brazilië) op het festival Read My World. In een voorbereidende workshop kozen ze regels uit het werk van de Festival-auteurs en uit hun eigen gedichten die ze verbonden tot één samengesteld sample-gedicht:
Niemand durft haar wakker te maken,
niemand durft dicht bij haar te komen (Ventura Profana)
Maar doe in Godsnaam iets
Vol membranen is haar lichaam zelf ook een geluidsdrager (Elton Panamby)
Dierlijke hoorns, die de trillingen ontvangen van de wereld (Elton Panamby)
Ze laat een sfeer van licht achter, die schaduwen
op de afgrond werpt
Om te zien of het iets losmaakt
Zoals een slang ratelen de gedachten in haar hoofd
"Sorry, sorry, ik heb op de muren getekend, sorry"
Grijze straten en LED-licht. De lucht, de wereld
Zeg jij het maar
Erva, Caya, Santino en Brenno
In groepjes bereiden ze vragen voor gebaseerd op het gedicht '07 notities over de apocalypse of "deze revolutie zou een queer gedicht kunnen zijn". Tatiana Nascimento legde uit dat zij het gedicht schreef tijdens een bezoek in Oostenrijk waarin gesproken werd over het einde van de wereld. Ze heeft inmiddels een hekel aan het gedicht, ze vindt het vormeloos, zonder metaforen of beeldspraak. Nu streeft ze ernaar de lezer zelf te laten denken en associëren. Ze wil nu vrij schrijven, niet over politiek of pijn. Voor haar is de vorm van haar poëzie heel belangrijk - ook letterlijk, want ze geeft haar gedichten geometrische vormen en plaatst deze heel bewust op de bladspiegel. Ze schrijft ook liedjes, maar dan begint ze met de melodie en de muziek.
In het gedicht komt de regel voor 'zo handig om god "hij" te noemen - terwijl ik - die in mijn binnenste heb gekeken, het liefdevolle gezicht van god heb gezien, ik weet: Zij is Zwart'. Ze vertelt over de verschillende religies en godsdiensten in Brazilië en hoe zij geleerd heeft om in ieder mens god te zien en god in ieder mens. Zo komt het gesprek ook op de ondertitel van het gedicht: 'Oriki de Shiva'. Oriki is een lofdicht en Shiva is de Hindoestaanse god van de verwoesting/vernietiging. Shiva is geen kwaadaardige god maar een godheid die de gedachte vertegenwoordigt dat leven bewegen betekent, Shiva danst ook veel, en dat alles zich ook moet verhouden met het tegenovergestelde om zich verder te kunnen ontwikkelen. Shiva vernietigt dus om sterker te maken.
Tatiana vertelt ook over meerduidigheid in poëzie. Zo worden sommige namen van vruchten als scheldwoorden gebruikt, bijvoorbeeld het woord peer en een lofdicht op de 'peer' kan dus heel verschillend worden geïnterpreteerd.
Een van de Community-leden vroeg wat Tatiana als eerste zou willen vernietigen. In het gedicht komt het woord vernietigen vaak voor: 'we gaan alles vernietigen waar je van houdt / en alles wat jij "liefde" noemt / moeten wij vernietigen. Op deze vraag antwoordde zij: het gevoel van zekerheid. Tatiana is overtuigd van de waarde van tegenspraak en twijfel. Ook houdt ze van nutteloze poëzie, absurde poëzie, poëzie die niets wil bereiken of betekenen terwijl ze wel voorbeelden geeft van landen waarin taal en poëzie een rol hebben gespeeld in maatschappelijke ontwikkelingen, waarin woorden de bevolking moed gaven en in beweging brachten. Ze liet een filmpje zien van een Braziliaanse dichter die een gedicht voordraagt waarin - in het ritme van een trein - steeds namen van dorpen en steden, wijken en buurten worden genoemd waarin de mensen honger hebben. Er leek geen einde te komen aan deze droevige lijst. Overal hebben de mensen honger. Maar geef ze dan te eten, schreeuwt de dichter... maar het enige antwoord is het sissen van de trein. Het gedicht is aangrijpend.
Nu stelt Tatiana zich vooral de vraag: wie ben ik? Los van hoe anderen naar mij kijken of mij zien. Tot slot van de middag droegen de dichters uit de Community hun eigen gedichten voor en vertaalden deze in het Engels of vertelden erover. Zo kon Tatiana luisteren naar de poëzie van de Community. Ze vroeg meteen om alle gedichten naar haar te mailen: "I love to listen to poetry."
