Papa

Je bent witgrijs, niet helemaal donker,
bevroren lang niet ontdooid,
je lijkt zo zwart, zo was je niet,
geen schommeling meer,
geen zwart of wit,
je lijkt wel grijs, alleen omdat je
er telkens, steeds, zo tussen zit,
je silhouet is transparant,
als gedachten, zo onzichtbaar,
je zijn is vergeten,
maar, …voor mij niet!
Nee.
 

Frouke Mullenders
2e Prijs
Grotius College