loop verloren in m’n hersenkronkels
zwem in m’n tranen
rust uit in de holte van mijn rug
koel af in de schaduw van mijn hiel

open m’ n ogen
    klim over mijn muren
        brokkel ze af, steen voor steen

Geef mij je verdriet en zorgen
    ik zal ze opslaan in m’n hart
samen met de gebroken beloftes,
        gemiste afspraakjes,
            een vergeten ‘TOT GAUW’

Hou van me, niet alleen bij zonsopgang
    wanneer de laatste nevelsliert
        oplost in de Schelde

maar ook in het donkere uur
        van de donkere nacht
waarin de een nachtmerries krijgt
    en de ander probeert te vergeten

Ik ben mijn stad,
        beleef me