Essay van Hannah van de Kerkhof

hoe

als je je

met zorgeloosheid

kon omringen

en dat dat

je ruimte was

 Bert Schierbeek

Ik vind dit een heel mooi gedicht. Het staat ook op een kussensloop waar ik soms op slaap. Het is fijn om te lezen voor je gaat slapen! Het gedicht is kort, maar je blijft er nog even over nadenken of je leest het nog een keer. Ook de woordenvind ik goed gekozen. Het begint met het woord ‘hoe’, waardoor het gedicht, als je het leest, de indruk van een vraag geeft, een vraag die je zelf nog kunt beantwoorden. Het is geen mededeling of bevestiging, nee het is geen gesloten gedicht. En de uitdrukkingen ‘je je’ en ‘dat dat’ geven het gedicht een mooie vorm. Het gedicht gaat over zorgeloosheid, dat is eigenlijk het belangrijkste woord in dit gedicht.

Zorgeloosheid is iets wat iedereen zou willen en waar iedereen naar verlangt. Dus het idee dat je je door dat fijne gevoel van zorgeloosheid zou kunnen omringen, wekt een tevreden emotie. Tegelijkertijd zegt dit gedicht eigenlijk ook dat niemand zonder zorgen leeft, het betreft enkel een verlangen naar zorgeloosheid.

Dit geeft mij ook weer een bijzonder gevoel, het gevoel dat jij niet de enige bent die, als je ’s nachts ligt te piekeren, naar zorgeloosheid verlangt.