Daden laten sporen achter

….verradend, dadensporen

nooit uit te wissen

Speurhonden die ons op komen zoeken

Kale vlaktes, donkere bossen

De maan die schemert

zo dat de sporen

schitteren in het licht

nee, wij zullen verraden worden

door onszelf

onze ondergang

de maan maakte plaats voor de zon

van de duisternis niets meer te zien

de honden fluisterend

de sporen waren hen de baas

spraken uit de diepte:

‘verlaat deze vlaktes’

ga op zoek,

naar jezelf, naar anderen

de wind speelde zijn spel

met de inde rondte waaiende bladeren

Het bleef geheim

maar toch de honden

bleven waken

in de onheilspellende nachten

bang, dat het nooit ontdekt zou worden

Inspiratiebron: H. H. ter Balkt