De grote keien in de rivier waren het belangrijkst voor mij
toen ik klein was
Ze waren bijzonder, elk op hun manier

Ik sprong erop, van de een naar de ander
Het was mijn kans om te verdwijnen
Al was het maar voor even

Midden op de rivier stond ik daar
maar de volgende was te ver weg

Ik was wijs genoeg om te weten dat ik er niet bij kon
Toch deed ik het 
Ik zette de grote stap

Ik voelde me licht, ik dacht ergens aan
hoe mijn vader me vroeger voorlas voor de open haard
en ik was voor altijd in het verleden verdwenen

Inspiratiebron Ruth Lasters