Het onbekende fenomeen

Tien. Het is leeg, verlaten. Een groot eentonig
gebouw in de grond. Ik hoor wat echoënde druppels.
Een opengebroken deur geeft ons toegang tot
deze plek. Voor de lol bang worden.

Zestien. Terug op die plek, terwijl ik herinneringen
ophaal stijgt de rook van mijn sigaret op
naar het hiernamaals.

Twintig. Vannacht heb ik zin in iets geks, iets engs.
Er is een magnetisch veld daar, wat mij aantrekt.
Het blijft een onbekend fenomeen
wat daar nou eerst was.
 

Hugo Sinnema
2e Prijs
Montessori College Nijmegen