Zijn gedachten vliegen voorbij, duistere gedachten met sterrenlicht gevuld
Een ijzige, striemende wind, de mens is slecht.
Het hart schijnt als bron van liefde en licht, stralend in het donker. 

Met velen zijn wij gekomen, met weinig zijn wij gegaan
Met zo veel en toch zo eenzaam
Met zo veel en toch zo alleen

De drukkende lucht, donker als de nacht
De ingevingen vliegen langs, ik probeer ze te pakken, tevergeefs

De tijd tikt, maar wat is tijd?

Wat is tijd zonder liefde, wat is tijd zonder vriendschap
Kijkend in jouw ogen, kille ogen, maar omgeven door warmte
In het donkere bos, denkend over veel

Dromend over hem

Inspiratiebron: Victoria Amelina (Oekraïne)

ЕГО

Его мысли проносятся мимо, черные мысли, наполненные светом звезд

Морозный ветер режет, человек – зло.

Сердце, исток любви и света, светит, сияет в тьме.

Много нас пришло, мало нас ушло

Так много, но так одиноко

Так много, но так сиротливо

Давящий свет, темный как ночь

Идеи пролетают мимо, я пытаюсь их поймать, напрасно

Время идет, но что это, время?

Что время без любви, время без дружбы…

Глядя в твои глаза, холодные, но объятые теплом

В темном лесу, думая о многом

Грезя о нем

Савиел тер Харт, MLA 4V5

Источник вдохновения: Виктория Амелина (Украина)