Rondom mij, dansende mensen, meisjes die gillen 
alsof er een bom ontploft is en duwende mensen die me steeds 
meer en meer beginnen te irriteren.
Tot ik uit het niets een hevig krijsend piepgeluid 
hoor oorverdovend.
En stop.
Buiten adem kijk ik naar de mensen rondom mij
Ze lachen, dansen en schreeuwen maar
er komt geen geluid uit hun mond.
Mensen die mijn naam liplezen, maar alweer geen geluid.
Hoe meer ik probeer, hoe meer ik me buitengesloten voel.
Is dit het dan. 
Is dit het einde? 
Ben ik doof?

Inspiratiebron: Hannah van Binsbergen